یکی از بستگان خدا...!

شب کریسمس بود و هوا، سرد و برفی! پسرک، در حالی که پاهای برهنه اش را روی برف جا به جا می کرد تا شاید سرمای برفهای کف پیاده رو کمتر آزارش بدهد، صورتش را چسبانده بود به شیشه سرد فروشگاه و به داخل نگاه می کرد...
در نگاهش چیزی موج می زد! انگاری که با نگاهش، نداشته هاش را از خدا طلب می کرد! انگاری با چشم هاش آرزو می کرد...
خانمی که قصد ورود به فروشگاه را داشت، کمی مکث کرد و نگاهی به پسرک که محو تماشا بود، انداخت و بعد رفت داخل فروشگاه... چند دقیقه بعد، در حالی که یک جفت کفش در دستانش بود بیرون آمد!
آهای... آقا پسر!
پسرک برگشت و به سمت خانم رفت... چشمانش برق می زد وقتی آن خانم، کفش ها را به ‌او داد! پسرک با چشم های خوشحالش و با صدای لرزان پرسید:

شما خدا هستید؟!

آن زن پاسخ داد:

نه پسرم؛ من تنها یکی از بندگان خدا هستم!

و پسرک گفت:

آهان! می دانستم که با خدا نسبتی دارید...!