یک خانم معلم ریاضی که به یک پسر هفت ساله ریاضی یاد می داد ازش پرسید:
اگر من بهت یک سیب و یک سیب و یکی بیشتر سیب بدهم، تو چند تا سیب خواهی داشت؟
پسر بعد از چند ثانیه با اطمینان گفت:
۴ تا...!
معلم نگران، انتظار یک جواب صحیح و آسان یعنی (۳) را داشت! او نا امید شده بود، اما فکر کرد که شاید بچه خوب گوش نکرده است! بنابراین تکرار کرد:
خوب گوش کن! خیلی ساده است؛ تو می تونی جواب صحیح بدهی اگر به دقت گوش کنی! اگر من به تو یک سیب و یک سیب دیگر و یکی بیشتر سیب بدهم، تو چند تا سیب خواهی داشت؟
پسر که در قیافه معلمش نومیدی می دید دوباره شروع کرد به حساب کردن با انگشتانش در حالیکه او دنبال جوابی بود که معلمش را خوشحال کند! تلاش او برای یافتن جواب صحیح نبود، تلاشش برای یافتن جوابی بود که معلمش را خوشحال کند! برای همین با تامل پاسخ داد:
۴ تا...!
نومیدی در صورت معلم باقی ماند! اما به یادش آمد که پسر، توت فرنگی را دوست دارد! بنابراین فکر کرد که شاید پسرک سیب را دوست ندارد و برای همین نمی تواند تمرکز داشته باشد! در این موقع او با هیجان فوق العاده و چشم های برق زده پرسید:
اگر من به تو یک توت فرنگی و یکی دیگر و یکی بیشتر توت فرنگی بدهم، تو چند تا توت فرنگی خواهی داشت؟
معلم خوشحال به نظر می رسید و پسرک با انگشتانش دوباره حساب کرد و سپس با تامل جواب داد:
۳ تا...!
اکنون خانم معلم تبسم پیروزمندانه ای بر لب داشت... برای نزدیک شدن به موفقیتش او خواست به خودش تبریک بگوید، ولی یک چیزی مانده بود! او دوباره از پسر پرسید:
اگر من به تو یک سیب و یک سیب دیگر و یکی بیشتر سیب بدهم، تو چند تا سیب خواهی داشت؟!
پسرک فورا جواب داد:
۴ تا...!
خانم معلم که مبهوت شده بود با صدای گرفته و خشمگین پرسید:
چطور؟! آخه چطور ممکنه؟!
پسرک با صدای پایین و با تامل پاسخ داد:
برای اینکه من قبلا یک سیب در کیفم داشتم...!
نتیجه اخلاقی: اگر کسی جواب غیر قابل انتظاری به سوال ما داد، ضرورتا آن اشتباه نیست؛ شاید یک بعدی از آن را ابدا نفهمیده ایم...!!!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر