امروزه از مواد گوناگونی برای پرکردن دندان ها استفاده می شود. با وجود اینکه در طول چند سال گذشته با تکامل و اصلاح مواد هم رنگ دندان مانند کامپوزیت و گلدس اینومر، استفاده از آنها بسیار رایج شده است؛ اما هنوز آمالگام به عنوان ماده ای برای پرکردن دندان که بیش از یک قرن استفاده از آن فراگیر شده است، موارد استفاده فراوانی دارد.
گاهی از اینکه هنگام پرکردن دندان ها، دندانپزشک ماده آمالگام توی دهانمان می ریزد احساس بدی می کنیم و به ویژه در مورد بچه ها نگران می شویم که مبادا این ماده خطرناک باشد.
آمالگام حاوی فلزات متعدد است که با جیوه ترکیب می شود. زمانی که آمالگام آماده، در حفره دندان قرار می گیرد و به خصوص زمانی که دندانپزشک در حال شکل دادن به ماده است، با ابزار مخصوصی از سطح ماده می تراشد که آمالگام تراشیده شده ممکن است در دهان بیمار بریزد! اغلب دندانپزشکان مراقب این وضع هستند و به همین دلیل با وسایل مخصوص و لاستیک رابروم دندان را کاملا از محیط دهان جدا می کنند. در صورتی که امکان جداکردن دندان با رابروم وجود نداشته باشد، با استفاده از رول پنبه این کار انجام می شود. دندانپزشک پس از اتمام کار، با استفاده از پنبه و شست و شوی آن، مانع بلعیدن فلزات باقی مانده می شود.
مطلب دیگری که در این باره می توان اضافه کرد، این است که فلزات موجود در آمالگام و به خصوص جیوه، برای بدن مضر هستند. اگر میزان جیوه از حدی بالاتر رود، موجب مسمومیت می شود اما خوشبختانه با پیشگیری و دقتی که در استفاده از آمالگام می شود، گزارشی از آسیب و مسمومیت با جیوه به دلیل اعمال دندانپزشکی وجود ندارد. در ضمن با عنایت به این که ظرف مدت کوتاهی آمالگام سخت می شود، اگر بلعیدن ذرات آمالگام هم حین اعمال دندانپزشکی اتفاق بیفتد خطری را در پی ندارد، اما باید مراقب و مواظب بود که بیماران کمترین میزان تماس با جیوه را داشته باشند.
گاهی از اینکه هنگام پرکردن دندان ها، دندانپزشک ماده آمالگام توی دهانمان می ریزد احساس بدی می کنیم و به ویژه در مورد بچه ها نگران می شویم که مبادا این ماده خطرناک باشد.
آمالگام حاوی فلزات متعدد است که با جیوه ترکیب می شود. زمانی که آمالگام آماده، در حفره دندان قرار می گیرد و به خصوص زمانی که دندانپزشک در حال شکل دادن به ماده است، با ابزار مخصوصی از سطح ماده می تراشد که آمالگام تراشیده شده ممکن است در دهان بیمار بریزد! اغلب دندانپزشکان مراقب این وضع هستند و به همین دلیل با وسایل مخصوص و لاستیک رابروم دندان را کاملا از محیط دهان جدا می کنند. در صورتی که امکان جداکردن دندان با رابروم وجود نداشته باشد، با استفاده از رول پنبه این کار انجام می شود. دندانپزشک پس از اتمام کار، با استفاده از پنبه و شست و شوی آن، مانع بلعیدن فلزات باقی مانده می شود.
مطلب دیگری که در این باره می توان اضافه کرد، این است که فلزات موجود در آمالگام و به خصوص جیوه، برای بدن مضر هستند. اگر میزان جیوه از حدی بالاتر رود، موجب مسمومیت می شود اما خوشبختانه با پیشگیری و دقتی که در استفاده از آمالگام می شود، گزارشی از آسیب و مسمومیت با جیوه به دلیل اعمال دندانپزشکی وجود ندارد. در ضمن با عنایت به این که ظرف مدت کوتاهی آمالگام سخت می شود، اگر بلعیدن ذرات آمالگام هم حین اعمال دندانپزشکی اتفاق بیفتد خطری را در پی ندارد، اما باید مراقب و مواظب بود که بیماران کمترین میزان تماس با جیوه را داشته باشند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر